تأثیر اسید‌سالیسیلیک بر برخی خصوصیات رشدی و بیوشیمیایی زیتون رقم "کنسروالیا" (Olea europaea cv. ‘Konservalia’) تحت شرایط تنش خشکی

این پژوهش به ‌منظور بررسی اثر چهار سطح مختلف اسید‌سالیسیلیک (صفر،نیم،یکو دومیلی‌مولار) و سه سطح آبیاری (100، 66 و 33 درصد تبخیر و تعرق گیاه) بر برخی خصوصیات رشدی وبیوشیمیایی نهال زیتون رقم "کنسروالیا" به‌صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1394-1395 اجرا گردید. نتایج مقایسه میانگین داده‌ها نشان داد که در سه سطح آبیاری (ETc 100 درصد، ETc 66 درصد و ETc 33 درصد) مقدار وزن ‌تر و خشک‌ریشه، ساقه و برگ در گیاهان تیمار‌شده با اسید‌سالیسیلیک نسبت به گیاهان تیمار‌نشده با اسید‌سالیسیلیک از مقادیر بالاتری برخوردار بود. همچنین نتایج مقایسه میانگین برهمکنش آبیاری و اسید‌سالیسیلیک بر محتوای کلروفیل، کربوهیدرات محلول کل و پرولین برگ نشان داد که با کاهش مقدار آب آبیاری از 100 به 66 و 33 درصد تبخیر و تعرق گیاه، محتوی کلروفیل (کلروفیل a، b و کل) کاهش یافت در حالی‌که محتوی کلروفیل، کربوهیدرات محلول کل و پرولین برگ در نهال‌های آبیاری‌شده با 66 و 33 درصد تبخیر و تعرق گیاه و محلول‌پاشی‌شده با 2 میلی‌مولار اسید‌سالیسیلیک نسبت به گیاهان محلول‌پاشی‌نشده از مقدار بالاتری برخوردار بود. همچنین نتایج آنالیز تکراری نشان داد که کمترین مقدار محتوای کلروفیل پس از 90 روز پس از اعمال تیمار مربوط به گیاهان آبیاری‌شده با 33 درصد تبخیر و تعرق گیاه بود در حالی‌که کمترین مقدار پرولین پس از 90 روز پس از تیمار، در هر دو رژیم آبیاری 66 و 33 درصد تبخیر و تعرق گیاه در گیاهان محلول‌پاشی نشده با اسید‌سالیسیلیک گزارش گردید. لذا به نظر می‌رسد که محلول‌پاشی با غلظت 2 میلی‌مولار اسید‌سالیسیلیک در تیمار آبیاری 66 و 33 درصد موجب کاهش اثرات منفی تنش خشکی در گیاه زیتون ‌شده است.